DEVENTER- Met een wonder­baarlijke voor­stelling in de Kring­loop­winkel Het Goed laat de Deventer ama­teur­thea­ter­groep zien wat er met mensen gebeurt wanneer zij zijn afge­sneden van de buiten­wereld. Het is een eigen pro­ductie, geschre­ven door Patri­cia van Mierlo.

De keuze voor de Kringloop­winkel als locatie heeft geen die­pere bete­kenis, legt Van Mierlo uit. “Het is een mooie, grote ruimte met hoogte­verschillen. Er zijn alle­maal spul­len en aller­lei hoekjes die we goed kunnen gebrui­ken. Het publiek mag plaats­nemen op de banken die er staan en op blokken.”

De voorstelling duurt een kleine twee uur en is in tien maanden al impro­viserend tot stand gekomen. Eeuwen­oude en eigen­tijdse thema’s wisselen elkaar af. In de dia­logen en mono­logen van de zeven acteurs zijn zowel bijbel­teksten als bekende en min­der beken­de dicht­regels verwerkt. Het spel is de ene keer statisch en gesty­leerd, de andere keer beweeg­lijk en uit­bundig. Daardoor blijft de voor­stelling tot het eind toe onvoor­spel­baar en spannend. Peil 310, zo heet het stuk, gaat over zeven mensen die zich in een afge­sloten ruimte bevinden. Buiten heeft zich, zoals Van Mierlo het uitdrukt, een ‘post-indus­triële ramp’ vol­trokken. Het is er onleef­baar geworden. Binnen draait alles om water en won­deren.

In de water­ketel blijkt meer water te zitten dan door de groep werd aan­genomen. Het is het begin van een reeks gebeurte­nissen en confron­taties, waar­in ‘Het We­zen’ (gespeeld door Hans Bruggeman) een cruci­ale rol speelt. “We hebben onder­zoek willen doen naar de hys­terie van mensen die bij elkaar moeten blijven, zonder dat ze weten wat er gebeurt. Ze kunnen alleen maar hopen”, legt Van Mierlo uit. “Dat klinkt zwaar, maar we hebben het de vorm gegeven van een slap­stick, een zwarte komedie.” De voor­stelling doet denken aan de bi­zarre wereld van reli­gieuze sekten. Alles draait om over­leven, licha­melijk, maar vooral geeste­lijk. De acteurs leven ieder in hun eigen droom­wereld.

Ze proberen afstand tot elkaar te houden door heel beleefd te zijn. Maar een confron­tatie is onver­mijdelijk wanneer het wonder­baarlijke wezen opduikt. Is hij een bedrei­ging of is hij hun redding? Van Mierlo: “Ik ben dol op kitch en B-films. Jomanda vind ik prachtig. Het stuk verwijst naar de behoefte aan spiri­tuali­teit. Mensen willen meer dan de dage­lijkse werke­lijkheid.” Dat deze behoef­te door PlusLeo tegelij­kertijd met cynisme en ironie van commen­taar wordt voorzien, moet de bezoe­ker van de voor­stelling voor lief nemen.