Stichting IJssellandschap bestaat 750 jaar. Gedurende dit jubileumjaar staat elke twee maanden een ander door hen beheerd gebied in de aandacht. In mei en juni is dit Landgoed Keizersrande.
We organiseren samen met IJssellandschap 7 sfeervolle midzomer voorstellingen in het bos bij Nieuw Rande. Het verhaal is losjes geïnspireerd op het verhaal van de freule Daisy (1884), de geestelijk gehandicapte dochter van dhr en mevr Stratenus. Gekke Daisy werd ze fluisterend in het dorp genoemd. De familie Stratenus woonde op Huis Nieuw Rande bij Diepenveen. Speciaal voor hun dochter lieten ze een huis bouwen op afstand van hun eigen huis. Hier verbleef Daisy uit het zicht samen met haar 2 Zwitserse gouvernantes. Na haar overlijden op 37-jarige leeftijd vonden de jachtopzieners een kamers vol met kinderspeelgoed.
Het IJssellandschap van nu is onlosmakelijk verbonden met het verleden. Een verleden dat tevens de inspiratiebron is om een voorstelling te maken in het bos op de plaats waar eens het huis van Daisy stond. Vermissing? Moord? De weg kwijt of zichzelf gevonden? Een gekke freule of zijn de mensen om haar heen verward? Ga mee in het verhaal van het bos, het huis en de mensen. Zwevend tussen feit en fictie construeren wij steeds opnieuw Het verhaal van het huis van Daisy.
Spelers
Rutger van Amstel | |
Selena Beltman | |
Louis van Brink | |
Gerida van Gerrevink | |
Arjen Haayman | |
Jack Hamstra | |
Marijke Melissen | |
Lex Rutgers | |
Garmène Savelkoel | |
Regie en tekst | |
Lex Prinzen | |
Muziek | |
Hans Bruggeman | |
Affiche | |
Boaz Prinzen |
Foto’s
Foto’s Astrid Stok, Esther van der Weele
Video
Soundtrack door Hans Bruggeman
Sophie te Wierik
Reacties
We hebben er erg van genoten. Prachtige omgeving en goed acteerwerk
GENOTEN van de voorstelling van PlusLeo
Toffe voorstelling! Jullie hebben vast een prachtige recensie gekregen! ?
Vond ’t supertof!!
Wat een mooi toneelstuk.. en prachtig gespeeld! ..allemaal!
Kranten
Theatergroep wekt Daisy tot leven op plek van haar verdwenen huis
Bert FelixWie was Daisy, die in een houten huis op Nieuw Rande woonde? Theatergroep PlusLeo fantaseert er op los
Vier verhalen hebben ze bedacht over het leven van Daisy, die in de negentiende eeuw in een speciaal voor haar gebouwd houten huis bij landhuis Nieuw Rande woonde. Op de plek het verdwenen huis fantaseert theatergroep PlusLeo hoe haar leven is verlopen. Het publiek kan na afloop speculeren over een vijfde verhaal.
PlusLeo heeft de voorstelling gemaakt in opdracht van de stichting IJssellandschap, die dit jaar 750 jaar bestaat als beheerder van natuur en eigenaar van landgoederen, zoals het terrein rond landhuis Nieuw Rande. Dat gebeurt onder meer door get verzamelen van verhalen over het gebied waarin zij actief is. Met een verhalenwagen die op verschillende plekken wordt opgesteld, maar ook met de theatervoorstelling van PlusLeo.
De groep maakt vaker voorstellingen op locatie. Zo speelde ze vijf jaar geleden al in en om De Haere, een ander landhuis van IJssellandschap. “We speelden tien eenakters op evenzoveel plekken in en om het landhuis. Daar kent IJssellandschap ons van. En ik had ze al eens verteld dat we graag in een bos wilden spelen”, zegt regisseur Lex Prinzen.
IJssellandschap zou het liefst veel te weten komen over Daisy en haar houten woning bij Nieuw Rande. “Het huis heeft daar gestaan, het verhaal van Daisy zit er in de grond”, zegt Prinzen.
Op zoek naar historisch materiaal over Daisy kwam Prinzen erachter dat er verder maar weinig over haar bekend is. “Dat is mooi, want dat geeft ons de ruimte om te fantaseren. We wilden geen documentaire, maar weergeven hoe Daisy geleed zou kunnen hebben. Het is een klein verhaaltje over het landgoed, dat gekocht was door de vermogende familie Stratenus, die een dochter kreeg met een verstandelijke beperking. Voor haar hebben ze het houten huis gebouwd waar ze van 1890 tot 1922 met twee gouvernantes heeft gewoond. Alleen haar naam is al een raadsel, want ze heette Ottelien. Hoe ze aan de naam Daisy kwam, weten we niet.
Prinzen zegt dat de negen spelers van PlusLeo vier pogingen doen om het verhaal van Daisy te vertellen. Een deel is voor alle vier de uitwerkingen gelijk, net als een aantal personages, de rest verschilt. “Een ding is zeker, als publiek weet je niet hoe het in het echt zat. Je moet zelf maar op onderzoek uitgaan of zelf je verhaal verzinnen. Kunst moet eerder vragen oproepen dan antwoorden geven, zeggen sommigen. Aan die wens voldoen we zeker”.
Volgens hem is de voorstelling voor een breed publiek gemaakt. “Het is een feestje in het bos. Dan maak je het net wat laagdrempeliger dan anders”.