Een moeder zit te klagen, haar zoon werkt met een mes op zijn wijngaard. Met een mes is ook haar andere zoon omgekomen.Haar man leeft ook niet meer en dochters heeft ze helaas nooit gekregen. Haar enige geluk, haar zoon, zal het huis verlaten en gaan trouwen. Smoorverliefd is hij.Moeder is hier niet zo gelukkig mee en gaat informeren wie haar toekomstige schoondochter zal zijn. Een grote schok voor haar is dat deze jonge deerde reeds eerder getrouwd is geweest met ene Leonardo.Zij ziet alleen onheil in dit huwelijk maar zoonlief zet door. De dag van het huwelijk is aangebroken en iedereen is aanwezig; ook de inmiddels gehuwde Leonardo. Dit is in strijd met alle Spaanse tradities. Men zwijgt voor de lieve vrede. De bruid gedraagt zich vreemd tegenover haar man en wenst te rusten. Later ontdekt men dat ze is verdwenen evenals Leonardo. Een zoektocht wordt op touw gezet en eindigt in een bloedbad.

Afgelopen vrijdag bracht de amateurgroep ‘PlusLeo’ (uit Deventer) de ‘Bloedbruiloft’ van Garcia Lorca (1930). Garcia Lorca heeft veel poëzie in dit stuk verwerkt waardoor het zeker niet één van de eenvoudigste theaterstukken is. Toch wisten deze amateurs goed met hun tekst om te gaan.

Daar waar het moeilijk werd door de opeenhoping van tekst, liet de houding wat te wensen over en het spel werd wat minder. Dit was vooral te merken bij de twee mannen, Tom Hendriks (zoon) en Peter Rozemond (Leonardo) die een aardig spel brachten maar duidelijk minder ervaring hebben dan Andrea Bergs (moeder) en Joke Emmelot (de meid). Bewonderenswaardig dat een amateurgroep voor een dergelijk moeilijk stuk kiest.

Dat dit alles zeer redelijk verloopt kan dan niet alleen te danken zijn aan de energieke spelers maar ook aan de professionele inzet van de regisseur Norbert Busschers. Hij weet de kracht van ieder individu naar boven te halen en toch zijn of haar identiteit te laten behouden. Dit bleek overigens ook uit het onverbloemde dialect van sommige spelers.